subglobal1 link | subglobal1 link | subglobal1 link | subglobal1 link | subglobal1 link | subglobal1 link | subglobal1 link
subglobal2 link | subglobal2 link | subglobal2 link | subglobal2 link | subglobal2 link | subglobal2 link | subglobal2 link
Σεμινάριο σκύλων στη Καρδίτσα | Επιληψία και πως βοηθάνε τα ζώα | Αναλυτικά για τσιμπούρια | Τον περιμένει δύο χρόνια | Τραπεζάκια έξω λοιπόν | Πρόγραμμα κουτάβια στη φυλακή | Πόσο έξυπνο είναι το σκυλί σου
subglobal4 link | subglobal4 link | subglobal4 link | subglobal4 link | subglobal4 link | subglobal4 link | subglobal4 link
Αττικό Νοσοκομείο Ζώων | Νοσοκομείο Ζώων Αθηνών | Doctorzoo | Κέντρο Δηλητηριάσεων | Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων ΚΑΖ | Αποτεφρωτήρας Ζώων | subglobal5 link
subglobal6 link | subglobal6 link | subglobal6 link | subglobal6 link | subglobal6 link | subglobal6 link | subglobal6 link
subglobal7 link | subglobal7 link | subglobal7 link | subglobal7 link | subglobal7 link | subglobal7 link | subglobal7 link
subglobal8 link | subglobal8 link | subglobal8 link | subglobal8 link | subglobal8 link | subglobal8 link | subglobal8 link

Αρχική

small logo

abc4dogs

Το abc4dogs θέτει τις σωστές βάσεις ώστε να εξασφαλίσει αρμονική συμβίωση για τον ιδιοκτήτη και τον τετράποδο φίλο του. Χρησιμοποιώντας την δοκιμασμένη μέθοδο της θετικής εκπαίδευσης, διαπλάθουμε τον χαρακτήρα του σκυλιού ακόμα και από την ηλικία των δύο μηνών, χωρίς τη χρήση βίας (πνίκτη, ηλεκτρικών κολλάρων και άλλων μέσων) που θέτει σε κίνδυνο τόσο την ψυχική όσο και την σωματική υγεία του ζώου.

Η θετική εκπαίδευση δεν έχει όρια. Όπως είπαμε παραπάνω μπορεί να ξεκινήσει από δύο μηνών αλλά απευθύνεται και σε ενήλικα σκυλιά. Στόχος της είναι η υπακοή του σκύλου σε ένα πλήθος εντολών και ταυτόχρονα η αντιμετώπιση προβλημάτων όπως τουαλέτα, άγχος αποχωρισμού, εξοικείωση με το αυτοκίνητο, τράβηγμα στη βόλτα, ενόχληση προς τους επισκέπτες, φοβική συμπεριφορά και πλήθος άλλων.

Μέσα από τη σκιαγράφηση του προφίλ του κατοικίδιού σας μπορούμε να φθάσουμε πιο άμεσα στη λύση του προβλήματος που σας βασανίζει, γιατί πλέον γνωρίζοντας το πρόβλημα μπορούμε να σχεδιάσουμε και την αντιμετώπισή του.

 

 

Ενέργειες σε περίπτωση κακοποίησης ζώου

Σκύλος με μυαλό μικρού παιδιού!

Τι μουσική ακούνε οι σκύλοι?

Ο νόμος 3170 για ζώα συντροφιάς

Κόλει καταλαβαίνει 1022 λέξεις

Μάθημα ανθρωπιάς από ένα ζώο.....

Σκυλί στην Ιαπωνία αρνείται να αφήσει πίσω το φίλο του

 

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ


Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια έρευνα από επιστήμονες σε ποντίκια εργαστηρίου, το πείραμα ήταν το εξής: σε ποντίκια κλεισμένα σε ένα χώρο, προηγούταν ένα ηχητικό σήμα και έπειτα ακολουθούσε ηλεκτροσόκ, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αίσθημα φόβου. Στη συνέχεια άλλαξαν το χώρο  παραμονής το ποντικιών, όπου συνέχιζαν να εφαρμόζουν, στα υπό παρακολούθηση ζώα, το ηχητικό προειδοποιητικό σήμα του ηλεκτροσόκ. Τα ποντίκια, ανακαλώντας το συναίσθημα του φόβου, πανικοβάλλονταν μέχρι που απέβαλλαν το συναίσθημα του πανικού νοιώθοντας μια χαρά στο καινούργιο τους περιβάλλον. Όταν όμως επέστρεψαν στο χώρο όπου δέχονταν το ηλεκτροσόκ, το ηχητικό σήμα διέγερσης ήταν αρκετό ώστε να ξυπνήσει τις άσχημες μνήμες και να τα βάλει πάλι σε διάθεση καταρράκωσης και πανικού.
Το πείραμα αποδεικνύει ότι ο φόβος αποκτά μνήμη και καταγράφεται στον εγκέφαλο του ζώου ,έτσι ώστε όταν βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις ανακαλεί τις ζοφερές αναμνήσεις καταλαμβάνεται από φόβο και συναφή συναισθήματα, οδηγείται σε πανικό και αγωνία, κατακλύζεται από ορμόνες που του δίνουν «λανθασμένα» μηνύματα ότι η ζωή του απειλείται και ότι πρέπει να την υπερασπιστεί.
Η καταγραφή και αποθήκευση στην μνήμη των συναισθημάτων του φόβου είναι αθροιστική και αποκτά  τη μορφή γενίκευσης. Έτσι το ζώο αναπτύσσει στρατηγικές στη διαχείριση και αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων που όμως μπορούν να πυροδοτηθούν με το παραμικρό. Αν λοιπόν εγώ εκθέτω ένα ζώο συνέχεια σε καταστάσεις φόβου – απειλής – αβεβαιότητας, καθώς και του δημιουργώ ένα σύστημα «εχθρικού» περιβάλλοντος, τότε ερεθίσματα όπως κινήσεις (οπτικά), φωνές (ηχητικά), συχνές τιμωρίες, ακόμα και αν πάψουν κάποια στιγμή να εφαρμόζονται, είτε γιατί ο χώρος που πρωτοέγιναν βίωμα παραμένει ο ίδιος είτε γιατί προηγούνται στερεότυπα ερεθίσματα (σήκωμα του χεριού), δημιουργούν της ίδιας έντασης συναισθήματα φόβου. Το ζώο θα βιώνει καθημερινά το άγχος και ο οργανισμός και η υγεία του (σωματική και πνευματική) θα καταπονείται, θα εξασθενεί (μείωση της άμυνας – πτώση του ανοσοποιητικού), θα γίνει υπέρ ευαίσθητο στις αντιδράσεις του (με τάσεις επιθετικότητας), μέχρι να καταρρεύσει (nervous breakdown).
Το συμπέρασμα απλό. Μην τιμωρείται! Με την τιμωρία δεν προκαλείται μάθηση. Η τιμωρία προκαλεί φόβο. Ο φόβος είναι συναίσθημα. Όταν το ζώο λειτουργεί με το συναίσθημα, κλείνει η λογική του, άρα δε σκέφτεται- δε μαθαίνει. Ίσως πρόσκαιρα σταματήσει κάποια μη επιθυμητή συμπεριφορά, όχι όμως γιατί έμαθε να μην την κάνει, αλλά γιατί φοβάται να τη κάνει. Τεράστια η διαφορά. Εν κατακλείδι, όταν ένα ζώο αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του τίθεται σε κίνδυνο βιώνοντας καθημερινά το φόβο θα αποφασίσει να τη υπερασπιστεί! Και όσο πιο συχνά τιμωρείται, τόσο πιο συχνά θα πυροδοτούνται οι μηχανισμοί άμυνάς του με το παραμικρό. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση..και μάλιστα η απροειδοποίητη!


Γ.Δαλακάκης
Θετικός εκπαιδευτής

Επικίνδυνες ράτσες ή επικίνδυνη εκπαίδευση

Μερικές ράτσες σκύλων έχουν χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα επικίνδυνες. Πολλοί πιστεύουν ότι η κληρονομικότητα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τον χαρακτήρα ενός σκύλου και ότι μερικές ράτσες ήταν, είναι και θα είναι πάντα επικίνδυνες. Προσωπικά, δεν κατάφερα ποτέ να ασπαστώ αυτό τον τρόπο σκέψης και οι παρακάτω έρευνες ενισχύουν την αίσθηση μου ότι βρίσκομαι στο σωστό μονοπάτι σκέψης.

Στο πανεπιστήμιο της Cordoba Ισπανίας έγινε έρευνα για τα αίτια της επιθετικότητας των σκύλων, που περιλάμβανε και τις ράτσες που θεωρούνται επιθετικές, όπως τα Ροτβαιλερ και τα Πιτ Μπουλ και κατέληξε στο συμπέρασμα οτι ο κύριος λόγος για την επιθετικότητα των σκύλων είναι η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη προς το σκύλο και όχι η ράτσα του σκύλου. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε εκδήλωση επιθετικότητας από τα σκυλιά, στις παρακάτω περιπτώσεις:

• Εκπαίδευση σκύλου από εκπαιδευτή με απουσία ή μη συμμετοχή του ιδιοκτήτη
• Μη εκπαίδευση σε βασική υπακοή
• Σκυλιά μόνα τους για πολλές ώρες, ή με λίγες βόλτες
• Αρχάριος ιδιοκτήτης
• Υπερβολική προσοχή (παραχαϊδεμένος, λαϊκά)
• Απουσία τιμωρίας, όταν απαιτείται
• Σκυλί που αγοράστηκε ως δώρο
• Σκυλί που αγοράστηκε για φύλακας
• Σκυλί που αγοράστηκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη
• Στείρωση Θηλυκών Σκύλων
• Συνεχής ύπαρξη φαγητού στο μπολ του σκύλου

Μελετηθήκαν συνολικά 711 σκυλιά(354 αρσενικά και 357 θηλυκά) από τα οποία τα 594 ήταν καθαρόαιμα και τα 117 ημίαιμα, όλα μεγαλύτερα του ενός έτους. Μερικές από τις ράτσες που χρησιμοποιήθηκαν στην μελέτη ήταν: Μπούλ Τεριε, Πιτ μπουλ, Μπόξερ, Ροτβαιλερ, Ντομπερμαν, Δαλματίας, Σέττερ Ιρλανδίας, Γκολντεν Ρετριεβερ, Λαμπραντορ Ρετριεβερ, Μινιατουρα Πουντλ, Τσιουάουα, και Γαλλικό Μπουλντοκ.
Οι παράγοντες κληρονομικότητας που επηρεάζουν την επιθετικότητα των σκύλων, ελάχιστα όμως σε σύγκριση με την συμπεριφορά των ιδιοκτητών, σύμφωνα με την έρευνα είναι οι παρακάτω:

• Η ράτσα
• Το αρσενικό φύλο
• Το μικρό μέγεθος
• Η Ηλικία μεταξύ 5 και 7 χρονών

Από τα παραπάνω εξαιρείται η σπάνια περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας, που οδηγεί σε επιθετικότητα και είναι γνωστό ότι υπάρχει ως πιθανότητα ασχέτως ράτσας.
Ο συγκεκριμένος ερευνητής προτείνει ως λύση, για την πρόληψη και θεραπεία της επιθετικότητας, το ξεκαθάρισμα των ρόλων και την άσκηση αποτελεσματικής ηγεσίας, χωρίς όμως να διευκρινίζεται η μέθοδος με την οποία θα γίνει αυτό.

Με αυτό ασχολείται μια άλλη έρευνα, που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στην Αμερική. Ο σκοπός της έρευνας ήταν να ανακαλύψει τα αποτελέσματα της χρήσης επιθετικών μεθόδων επίδειξης κυριαρχίας, στην συμπεριφορά επιθετικών σκύλων και να διερευνήσει τα επίπεδα ασφάλειας αυτών που τις χρησιμοποιούν.
Το συμπέρασμα της έρευνας αυτής είναι ότι στα επιθετικά σκυλιά οι μέθοδοι εκπαίδευσης που περιλαμβάνουν ευθεία αντιπαράθεση με τον σκύλο και χρήση επιθετικών κινήσεων για επίδειξη κυριαρχίας ή διόρθωση, δεν βελτιώνουν την κατάσταση και προκαλούν έντονα επιθετικές αντιδράσεις τουλάχιστον στο 25% αυτών. Συγκεκριμένα, η έρευνα έγινε σε 140 ιδιοκτήτες επιθετικών σκύλων (41 ράτσες). Η πλειοψηφία των σκυλιών αυτών ήταν στειρωμένα, μόνο το 4% των αρσενικών και το 4% των θηλυκών δεν ήταν στειρωμένα. Αρχικά οι ιδιοκτήτες ρωτήθηκαν για τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και υπολογίστηκε το ποσοστό των σκύλων που δηλώθηκε ότι αντιδρούν επιθετικά σε αυτές.

• χτυπάμε ή κλωτσάμε τον σκύλο για την ανεπιθύμητη συμπεριφορά που επέδειξε (43% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• γρυλίζουμε στον σκύλο (41% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• προσπαθούμε να πάρουμε με την βία ένα αντικείμενο από το στόμα του (39% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιέζουμε τον σκύλο να καθίσει ανάσκελα ( 31% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• κοιτάζουμε επίμονα στα μάτια τον σκύλο (30% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιέζουμε τον σκύλο να μείνει ξαπλωμένος στο πλάι (29% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιάνουμε τον σκύλο από την μουσούδα/λαιμό και τον ταρακουνάμε/τινάζουμε (26% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• τον τιμωρούμε με νεροπίστολο (20% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• χρησιμοποιούμε πνίχτη (15%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• φωνάζουμε δυνατά «όχι» (15% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• τον πιέζουμε να εκτεθεί σε ερέθισμα που φοβάται(πολύ κόσμο, αυτοκίνητα, κτλ) (12% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)

Η επικεφαλής της έρευνας Meghan E. Herron κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι παραπάνω μέθοδοι προκαλούν φόβο στο σκύλο και αυξάνουν τις πιθανότητες να επιτεθεί ο σκύλος , όχι μόνο στους ιδιοκτήτες του, που επιδεικνύουν αυτή την συμπεριφορά, αλλά και σε άλλους ανθρώπους. Διαβάζοντας αυτή την έρευνα βλέπουμε πως οι σκύλοι που μεγάλωσαν με επιθετικές μεθόδους εκπαίδευσης, έγιναν επιθετικοί. Οι επιθετικοί ιδιοκτήτες έχουν επιθετικούς σκύλους, τονίζει η έρευνα. Όταν στους ίδιους αυτούς επιθετικούς σκύλους χρησιμοποιήθηκαν θετικές μέθοδοι εκπαίδευσης, το ποσοστό επιθετικής αντίδρασης ήταν πολύ μικρό, όπως φαίνεται και παρακάτω και συγκεκριμένα η εκπαίδευση με κλίκερ είχε μηδέν επιθετικές αντιδράσεις:

• Εκπαίδευση με κλίκερ (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Ανταμείβουμε τον σκύλο, όταν μας κοιτάζει στα μάτια (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Αύξηση χρόνου άσκησης/βόλτας/ενασχόλησης (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Ζητάμε από το σκύλο να καθίσει για κάθε πράγμα που θέλει (2%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Χρησιμοποίηση φαγητού για ανταλλαγή (6%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)

Συμπερασματικά λοιπόν, και σύμφωνα με τις παραπάνω έρευνες, η συμπεριφορά μας απέναντι στο σκύλο ευθύνεται πολύ περισσότερο από την κληρονομικότητα για την επιθετικότητα των σκύλων, που χαρακτηρίζουμε ως επικίνδυνους. Με επιθετικές μεθόδους αντιμετώπισης το πρόβλημα της επιθετικότητας δεν λύνεται, αντίθετα προκαλείται και τουλάχιστον στο 25% των περιπτώσεων κινδυνεύουμε πολύ σοβαρά να υποστούμε επίθεση, επιδεινώνοντας ταυτόχρονα το πρόβλημα. Αντίθετα, η εκπαίδευση με κλίκερ δεν προκαλεί επιθετικότητα, και ακόμη και τα επιθετικά σκυλιά δεν αντιδρούν επιθετικά σε αυτή.

Αναρωτιέμαι μήπως τελικά, οι ράτσες που είναι χαρακτηρισμένες ως επικίνδυνες, είναι οι ράτσες που απλά έχουν ισχυρά ένστικτα φύλαξης, κυνηγιού κτλ, και μεγάλο όγκο ή δύναμη. Ίσως οι άνθρωποι να φοβήθηκαν τα χαρακτηριστικά αυτά και για να μπορέσουν να τα ελέγξουν θεώρησαν ότι θα πρέπει να περάσουν πρώτοι στην επίθεση (το λεγόμενο: να τους σπάσουν τον τσαμπουκά) και έτσι έβγαλαν στην επιφάνεια τις επιθετικές αντιδράσεις, που θα είχε κάθε δυνατός σκύλος ύστερα από τόση πίεση και επίθεση, καταφέρνοντας τελικά απλά και μόνο να επιβεβαιώσουν τους φόβους τους!
Μήπως τελικά, όπως ακριβώς διαμορφώνουμε την πραγματικότητα μας, σύμφωνα με τα πιστεύω μας, κάπως έτσι καταφέραμε να διαμορφώσουμε και τις «επικίνδυνες» ράτσες σκύλων, σύμφωνα με τα πιστεύω μας, προκαλώντας εμείς οι ίδιοι τα γεγονότα, όπως ακριβώς προβλέπει και η θεωρία της αυτό-εκπληρούμενης προφητείας των ψυχολόγων?
Οι παραπάνω έρευνες πάντως, υποστηρίζουν πως πιθανότατα κάτι τέτοιο συνέβη και οτι τελικά δεν υπάρχουν επικίνδυνες ράτσες, αλλά επικίνδυνη εκπαίδευση και πιστεύω πως έχουν δίκιο.
Ο Francis Battista λέει πως οι ράτσες των σκύλων είναι σαν τις μάρκες των αυτοκινήτων. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μάρκες, αλλά πάντα τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει ο ..Οδηγός! Και συμφωνώ μαζί του: δεν υπάρχουν επικίνδυνα αυτοκίνητα, αλλά επικίνδυνοι οδηγοί. Υπάρχουν γρήγορα και δυνατά αυτοκίνητα, όχι όμως επικίνδυνα! Εμείς τα κάνουμε επικίνδυνα.
Αν κάποιος για παράδειγμα, προσπαθήσει να «οδηγήσει» τον σκύλο ενός θετικού εκπαιδευτή με πνίχτη, ή τον βάλει με το ζόρι κάτω ανάσκελα, ή τον τινάξει από το λαιμό, είστε σίγουροι(?) ότι ο θετικά εκπαιδευμένος, μη επιθετικός σκύλος, δεν θα αντεπιτεθεί, για να αμυνθεί ή ότι δεν θα γυρίσει να τον δαγκώσει, ιδιαίτερα αν έχει δυναμικό χαρακτήρα?
Ο Dr. Frank McMillan μαζεύει επιθετικά πιτ μπουλ, που προορίζονται για ευθανασία και εφαρμόζει ένα ειδικό θετικό πρόγραμμα που σχεδίασε, με αποτέλεσμα σε μερικά από αυτά να εξαλείφεται η επιθετικότητα και τελικά να δίνονται για υιοθεσία! Τι έφταιξε λοιπόν σε αυτά τα καημένα πιτ μπουλ, η ράτσα τους ή ο… «οδηγός» τους?

Επικίνδυνες ράτσες ή επικίνδυνη εκπαίδευση λοιπόν?

Κανδρή Εύη
Θετ. Εκπαίδευτρια Σκύλων

 

 

Η συμπεριφορά των ζώων πριν από σεισμούς

Η παρατήρηση της συμπεριφοράς των ζώων ως ένδειξη για πιθανή σεισμική δραστηριότητα υφίσταται από την αρχαιότητα:
«Πρώτοι οι Ρωμαίοι ανέφεραν ότι τα θαλασσοπούλια σταματούν να πετούν πριν από έναν σεισμό, ενώ πολλές ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι, πριν γίνει κάποιος μεγάλος σεισμός, τα φίδια και τα διάφορα άλλα ερπετά εγκαταλείπουν τις φωλιές τους και πολλά νυχτόβια ζώα εμφανίζονται την ημέρα.
Οι Ινδιάνοι αναφέρουν ότι οι κροκόδειλοι βγάζουν παράξενες κραυγές λίγο πριν γίνει ένας σεισμός, ενώ παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται και στα κατοικίδια ζώα. Για παράδειγμα, λέγεται ότι, αν τα άλογα αρνούνται να μπουν στο στάβλο και τα σκυλιά γαβγίζουν μονότονα, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει σεισμός».
Επίσης, έχει λεχθεί πως "μετά τον μεγάλο σεισμό της Haicheng του 1975 αναφέρθηκαν συνολικά χιλιάδες  περιπτώσεις παράξενης συμπεριφοράς των ζώων. Για παράδειγμα, οι γάτες και τα σκυλιά μετέφεραν τα νεογνά τους έξω από τα σπίτια, τα ποντίκια και τα φίδια εγκατέλειπαν τις φωλιές τους και τα γουρούνια ξεφώνιζαν παράξενα."
Μάλιστα, η παρατήρηση της συμπεριφοράς των ζώων δεν έχει μείνει μόνο σε φιλολογικό επίπεδο. Αρκεί να σημειωθεί πως "το πρώτο επιστημονικό ίδρυμα για την μελέτη της αλλαγής της συμπεριφοράς των ζώων λίγο πριν από ένα σεισμό ιδρύθηκε στην Κίνα το 1968 και από τότε ένας μεγάλος αριθμός από παρόμοια κέντρα παρακολούθησης έχουν εγκατασταθεί σε όλη την Κίνα.
Πολλά από τα κέντρα αυτά είναι εγκατεστημένα κοντά σε ζωολογικούς κήπους για να μπορούν οι επιστήμονες να μελετούν και τη συμπεριφορά των αγρίων ζώων. Σαν κύριο πειραματόζωο οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν το περιστέρι, το οποίο έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένο νευρικό σύστημα".
Εν τω μεταξύ, δόθηκε συνέχεια στην συγκεκριμένη μέθοδο, καθώς "το παράδειγμα της Κίνας ακολούθησε και η Αμερική, όπου τον Σεπτέμβριο του 1976 συγκλήθηκε ειδικό συνέδριο αλλαγής της συμπεριφοράς των ζώων σε σχέση με επερχόμενο σεισμό και τοποθετήθηκαν κατά μήκος του μεγάλου ρήγματος του Αγίου Ανδρέου κλουβιά με ποντίκια, των οποίων μελετάται συνεχώς η συμπεριφορά", ενώ "παρόμοιες παρατηρήσεις συμπεριφοράς έχουν αναφερθεί και για τα ψάρια". 
Ανάμεσα στους σεισμούς, τους οποίους είχαμε καταφέρει να προγνώσουμε μέσω της παρατήρησης της συμπεριφοράς των ζώων, ήταν αυτός της Ιταλίας τον Μάιο του 1976 και αυτός της Καλαμάτας τον Σεπτέμβριο του 1986. Στην Ιταλία, ο σεισμός ήταν της τάξης των 6,7 R, και αυτό που παρατηρήθηκε ήταν πως δύο με τρεις ώρες πριν τον σεισμό οι γάτες εγκατέλειψαν τα σπίτια, ενώ οι ποντικοί βγήκαν έξω από τις φωλιές τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, μία ημέρα πριν παρατηρήθηκε πως τα σκυλιά γάβγιζαν έντονα και ανήσυχα.

(Αποσπάσματα από το βιβλίο του ερευνητή σεισμολογίας κ. Άκη Τσελέντη "Σύγχρονη Σεισμολογία", εκδόσεις Παπασωτηρίου)

Μεταφραστής... γαβγίσματος!

Μια πρωτότυπη συσκευή που καταγράφει και στη συνέχεια μεταφράζει το γάβγισμα σε φράσεις παρουσίασε η ιαπωνική εταιρεία παιχνιδιών Takara Tomy στη Διεθνή Εκθεση Παιχνιδιών 2009 του Τόκιο. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, το Bowlingual Voice, όπως ονομάζεται, βάσει της συχνότητας του γαβγίσματος ανιχνεύει έξι βασικά συναισθήματα - χαρά, λύπη, προσοχή, ανάγκη για χάδια ή φαγητό, ευτυχία και θυμό - μεταφράζοντας τα στη συνέχεια σε μια συγκεκριμένη φράση, όπως π.χ. «παίξε μαζί μου», «άσε με ήσυχο», «είμαι στενοχωρημένος». Η διαφορά του συγκεκριμένου μεταφραστή από προηγούμενους εντοπίζεται στη δυνατότητα προφορικής ανακοίνωσης του αποτελέσματος μέσω ενός ηχείου, όπως επίσης και μέσω μιας μικρής ευκρινούς οθόνης. Παρ' όλα αυτά, η ακρίβεια του εμφανίζεται μεγαλύτερη σε σκύλους μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι έχουν ήδη διαμορφώσει τον κώδικα επικοινωνίας τους. To Bowlingual Voice αναμένεται να κυκλοφορήσει στην Ιαπωνία γύρω στα τέλη Αυγούστου στην ιαπωνική γλώσσα προς 150 ευρώ. Για την ώρα, πάντως, η εταιρεία δεν έχει αποκαλύψει κατά πόσο μέσα στους επόμενους στόχους της θα ήταν ίσως η δημιουργία ενός αγγλικού μοντέλου το οποίο θα κάνει την εμφάνιση του και σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

 

Πρόγραμμα κουτάβια στη φυλακή

Από τη Ρανιώ Νιζαμίδη Κουτάβια πίσω από τα σίδερα

Τα φώτα σβήνουν σε δέκα λεπτά. Ο ένας μπαίνει στο κελί του και ο άλλος στο κλουβί του - που βρίσκε­ται μέσα στο κελί του πρώτου. Δίνουν ένα εγκάρδιο high five (με δεξί χέρι και δεξί μπροστινό πόδι αντίστοιχα) και πέφτουν για ύπνο. Αύριο πρέπει να είναι ξεκούραστοι και σε ετοιμότητα στην τάξη, γιατί είναι η σειρά τους να πουν μάθημα. Να δείξουν δηλαδή στον δάσκαλο που έρχεται μία φορά την εβδομάδα από την έξω πόρτα ότι έμαθαν όσες εντολές υπακοής έπρεπε. Ξέρουν ήδη 38, τους μένουν άλλες 44, ώσπου να χωριστούν οι δυο τους.Περισσότερα

| Contact Us | ©2009 abc4dogs SItemap